Crteži na kamenim „grobnicama“, grafiti na fasadama blokova, svetliji tonovi na koži glavne junakinje, svetliji tonovi na zidu sobe gde su nekada stajale slike, simbol sa Zagorove majice, odrazi ljudi okupljenih u galeriji usred video-instalacije, otisci prstiju u betonu – tek su neke od linija koje u filmu Tragovi Dubravke Turić, prikazanog u Kulturnom centru Beograda, poništavaju granicu između života i smrti, tela i duše, grada i prirode, ali nepretenciozno i lako, kao što se na igralištu, ispod zgrade, ponekad sama pomera ljuljaška.

Antropološkinja Ana, u tumačenju Marije Škaričić, najčešće flanerski luta ulicama, ređe istražuje na terenu, ali čak i kada je zatvorena u svom kabinetu, u mračnom stanu, u kujni – svejedno izučavala stare sahrane preturajući po kutijama iz arhive ili se pak oslobađala kesa sa garderobom preminulog oca – njen korak uspeva da dovede gledaoca do bezvremenog u priči o velikim gubicima u porodici, i to sa veoma malo dijaloga o gotovo nebitnim temama.

(NIN, 23. novembar 2023)